MUHTEŞEM MEVLANA SÖZLERİ

Gönül, gönül verilerek alınır.

Harf’ler yetmedi anlaşılmama, bari hâl’den anla.

Kimde bir güzellik varsa bilsin ki ödünçtür.

Ahlak örtüsü olmayanı, başörtüsü dindar yapmaz.

Bazı insanlar bize armağandır, bazıları ise ders.

Yok, dünyada hicrandan daha acı ne istiyorsan et de onu etme.

Cahil kimsenin yanında kitap gibi sessiz ol.

Gerçek aşk’ı bilen kalp bir damla suya bile hürmetle bakar.

Gönül, ebedi olmayan mülkü, bir rüya bil!

Cahil kişi gülün güzelliğini görmez, gider dikenine takılır.

Dert, insanı yokluğa götüren rahvan attır.

Ey dost! Derdin ne olursa olsun umudun her zaman Allah olsun.

Bozuk olunca maya, ne ar tanır ne de hayâ!

Susmak, mana eksikliğinden değil. Belki mana derinliğindendir.

Doğruların yemin etmeye ihtiyacı yoktur.

İnsan her şeyi göremez; sevdiğin şeyler, seni kör ve sağır eder.

Kitaplardan önce, kendimizi okumaya çalışalım.

Şikayetçi, kötü huyludur. İyi huylu şikayet etmez, tahammül eder.

Sabır önceleri zehirdir. Huy edinirsen bal olur!

Yapraksız kaldın diye gövdeni kestirme. Zira bu işin baharı var.

Dua kapı çalmaktır. Gerisine karışmak haddi aşmaktır.

Üç sözden fazla değil, tüm ömrüm şu üç söz; hamdım, piştim, yandım.

Köpeklerin kardeşliği, aralarına kemik atılana kadardır.

İsyanlardayım dedi. Hayır, imtihanlardaydı. Fark etseydi, kurtulacaktı.

Kim, ne olursa olsun, sevgili bizim olsun tek, canı, canımız olsun.

Gülü gülene ver. Kalbini sevene ver. Sevmek güzel şeydir. Kıymet bilene ver.

Can’ı Canan’a teslime hazır değilsen ‘ben Aşk’ım’ deme kimseye.