Sokrates Sözleri

Bu dünya adaletten oluşan bir binektir. Onun üzerine zulüm ve işkence yükletile yükletile sükûneti kalmamış, bu yüzden bir gün yok olması kaçınılmaz.

Eğer insanlığın ruhundan bilgisizliği ve hatayı silmeyi başarırsak, insanların hareketlerindeki kötülükleri ve haksızlıkları ortadan kaldırmış oluruz.

Fazilet ruhun güzelliğidir.

Haksızlık yapmak, haksızlığa uğramaktan daha acıdır.

Bütün bildiğim şey, bir şey bilmediğimdir.

En faziletli insan, ruhen yükselmeye çalışan, en mutlu insan da yükseldiğini duyan kişidir.

Yeşillikler toprağın çirkinliğini kapattığı gibi, tatlı sözler de insanın birçok kusurunu örter.

Erdemsiz güzellik, kokusuz çiçeğe benzer.

Hatalardan ders almasını bilen mutluluğa erişir.

Hayatta kazandığın iyi tecrübeleri başkasına aktarmak, hediyelerin en güzelidir.

Öfkeliyken, sabırlı, güler yüzlü ve dengeli olmak dünyanın en zor işidir.

Alemde yaratılış dediğimiz değişen bir eser ile tabiattan uzak olmayan bir yaratıcı vardır. İşte O, Allah’tır.

Beş şey insanı felakete sürükler: Dostların aldatması, bilginlerden yüz çevirme, kişinin kendine hakaret etmesi, seviyesinde olmayanlara karşı böbürlenme ve arzulara uyma.

Sokrat çok az yerdi. Filozoflardan biri ona dedi ki: “Canlılara acımayı tavsiye eden sensin; buna rağmen kendine hiç acımıyorsun” Cevap olarak “Ben yaşamak için yerim siz ise yemek için yaşarsınız.” dedi.

Hayatımın en büyük prensibi, kimseye hiçbir şekilde adaletsiz davranmamaktır.

En değerli dost, vefakâr, şefkatli ve akıllı olanıdır.

Milletin sırrını saklamak, büyüklüğün işaretidir.

Öfkenin ilacı susmaktır. Akıllı insan yerinde konuşmasını ve susmasını bilendir.

Bu günün savurganı yarının dilencisidir.

Utanç verici bir zevkin tadı geçer, utancı kalır.

Koparılması mümkün olmayan tek bağ, anne ile evlat arasındaki bağdır.

Hayatta deneyim kazanan kişiler kolay hata yapmazlar.

Hüküm vereni dinlerken sabırlı, konuşurken dikkatli, araştırırken açık sözlü, karar verirken tarafsız ol.

“Evlilik mi bekârlık mı daha iyidir” diye soranlara Sokrat: Her iki halde de pişmanlık duyarsınız demiştir.

Gerçek ilim sahibi her zaman alçak gönüllüdür.

İlim ancak iyi niyetli kişilerin elinde ise yararlı olur.

Düşünerek yapılan her işin sonu hayırla biter.

Onurlu yaşayınca, hayat ölüme tercih edilir.

En yakın şey ölüm, en uzak şey ise hayallerdir.

İnsanlık, din düşüncesinden tamamen ayrı bir ahlak sistemi kurmaya güç yetiremedi.

Düşüncesiz bir hayat insana yakışmaz.

Sokrat ölüme mahkum edildiğinde, eşi: “Haksız yere ölüme götürülüyorsun” diye ağlamaya başlayınca, Sokrat: Ne yani bir de haklı yere mi öldürülecektim demiştir.

Sokrates’e biri sordu: “Sen herkese konuşma sanatını öğretiyorsun da kendin neden iyi bir hatip değilsin?” Sokrat: Zararı yok, bileyi taşları da kendi kendilerini kesmezler; fakat kaba demirleri keskinleştirirler.

Sokrates’e zamanın kendini bilmezlerden biri sövmüş. Talebesi, Sokratın aldırmadığını görüp sebebini sorunca, Sokrat: Bir köpek ayağınızı ısırırsa, siz de mi onun ayağını ısıracaksınız? demiştir.

Allah’a en yakın olanlar en fazla kanaat edenlerdir.

Şan ve şerefe en yakın yol, diğerlerinin sizi nasıl düşündüklerini istediğiniz gibi olmaya çalışmaktır.

Kendi kendini tanı; alemin hareket noktası insandır.

Akıllı aşık, ihtiraslı aşıktan iyidir. Çünkü İkincisi bencildir.

Gerçekten yana olanlar aynı zamanda erdemli insanlardır.

Sokrat, Aristo’ya hitaben şunu söylemiştir: Allah’ın her yarattığı eser, sanat ve intizamı haykırıyor. Ey Aristo! Eğer biz sonsuz ilim sahibi bir kudretin eseri olmasaydık, belki de ağzımız besinlerin çıkış noktasına yakın olurdu.

Sokrates baldıran zehrini içerken yanında ağlayan öğrencilerine: Ben size ruhun ölmeyeceğini söylememiş miydim? Niçin ağlıyorsunuz? Ben ölmeyeceğim, bedenim ölecek, demiştir.

Bir şeyler değiştirmek isteyen insan, önce kendinden başlamalıdır.

Bir takım şartlara hakim olan, fırsatları değerlendirip akıllıca hareket eden, bütün davranışlarında olumlu olan, zevklerini kontrol edip olum­suzluklara boyun eğmeyen ve başarıları ile şımarmayan insanlara eğitimli derim.

Hiçbir iş yapmayan adam boş oturuyor demektir. Fakat kendi yetenek ve bilgisinden daha aşağı bir işte çalıştırılan kişi de onun kadar boş oturuyor demektir.

Bilgisiz insan, kendi kendinin bile düşmanıdır, başkasına dost olması nasıl beklenir.

Ben bilmediğimi bildiğim için diğer insanlardan akıllıyım.