Onu sevmek nefes almak gibidir, gel de nefes almaktan vazgeç şimdi...
Biz dostlarımızı kır çiçeği gibi avucumuzda değil, kurşun yarası gibi yüreğimizde saklarız.
Gidişinin ardından tüm kalemler seni yazar, oldu şairlerin ilham kaynağısın artık.
Boş kalmazdı sahiller, kendi sahillerinde amaçsız gezintilere çıkmasaydı eğer.
Öyle bir çık ki karşıma her defasında seni ilk gördüğüm an gibi mutlu olayım.
Güneş batmaya mecbursa, insan da sevmeye mahkumdur.
Uzaksın şimdi bana, yarınlarımı yaşıyorum sensiz sokaklarda nefes alırken boğazım düğümleniyor sessizce ağlıyorum sensizliğim ile.
Seni seviyorum diyen dillere değil, senin için ağlayan gözlere inan.
Aynı dili konuşanlar değil, aynı duyguyu paylaşanlar anlaşır.
Ne olurdu bir yaprağın daha olsa, bak sevmiyor işte hain papatya.
Yorum Gönder
1. İçerik konusuyla alakalı olmasına özen gösterin.
2. Aktif link bırakmayın. (Hemen silinir!)
3. Yazım ve dil bilgisi kurallarına uymaya çalışın lütfen.